Razz en Marieke
Oke, muziek aan, concentreren, en nog een keer goed kijken.
Zwarte glimmende doos, grote letters ‘Razz’, dun vouwpapier om krassen te voorkomen, een riem en schoenen, maat 44.
De eettafel is een chique marktkraam.
Peter heeft naast de tafel een witte kist achtergelaten.
’Daar kun je in ieder geval mee beginnen. Zit van alles in; leerverf, doekjes en kwasten, zie maar even.’
De zon steekt door de lamellen, Madonna zingt en ik heb beloofd schoenen te beschilderen.
Kunstenaar in schoenen.
Zie maar even.
Tof. En nu?
Een leeg doek is bekend terrein.
Ik ken het wit en de randen en ben niet bang om op reis te gaan.
Ik vertrek gewoon. Met kwast en kleur in de rugzak.
Onontdekte veiligheid.
Maar een schoen en leerverf?
En zo weinig kleuren?
Oke, niet pruttelen, Andy Warholl begon ook ooit met schoenen,
muziek harder en go go go.
‘It’s like a little prayer…’
Ik ben begonnen. Met voorzichtige hand, dunne kwast. Eerst proberen net boven de hak. Een streepje, een haartje. Daarna kleuren, te weinig, veel te weinig. Waarom niet mijn verf? Waarom de beperking? En dan de vorm van de schoen, en mijn ideeën? Lijnen op de wreef maar niet daar waar de veters komen? Een hart aan de binnenkant?
Ik laat los en schilder.
Ze zijn klaar nu, gepoetst en gewreven. Glimmend goedgekeurd door de experts van Razz. Een uniek schilderpaar voor een kleurrijke wandeling.
Een prachtig cadeau voor wie dan ook. Bied maar, bestel maar, zie maar even.
Het bleek ook een prachtig cadeau aan mezelf. Deze schoenopdracht was weer een volgende stap in mijn schilderleven. Het onverwachte duwtje in de rug. Wat met een uitdaging begon; met te weinig kleuren op onbekende vorm op een ongemakkelijke ondergrond een kunstwerk maken is de aanzet geworden tot verandering. Vanaf nu zal iedere portret, iedere achtergrond beïnvloed zijn door maat 44 Razz.
Dank Peter.
Marieke Hulsegge.
Heeft u interesse? Neem dan gerust contact op.